ARTICVLVS XLIII.
Quomodo anima possit imaginari, attendere, et movere corpus.

Sic cum cum imaginari volumus aliquid quod nunquam vidimus, haec voluntas vim habet movendi glandem, modo convenienti ad impellendos spiritus versus eos poros cerebri quorum apertione hoc potest repraesentari. Sic cum quis suam attentionem sistere vult in consideratione unius objecti per aliquod tempus, haec voluntas per illud tempus retinere glandem inclinatam in eandem partem. Sic denique cum incedere volumus, aut alio modo movere nostrum corpus, haec voluntas efficit ut glans impellat spiritus ad musculos qui huic rei inserviunt.