1. Exigente deinde mole peccaminum, eundem Montis [a]montem a’D. sancti Michaelis burgum nocturno tempore devastare coepit incendium. Quod altius emittens globos flammarum vaporiferos, monasterium ipsius sancti Michaelis contiguasque invasit domos. Monachi itaque tanto obstricti articulo quicquid ornamentorum loci igni eripere potuerunt tuto recondiderunt in loco interque alia majorem capsam auro decentissime opertam extulerunt infra quam recondita fuerat pyxis sanctarum reliquiarum. Vorax igitur flamma cuncta habitacula cum ecclesiis exussit, illud tamen domus quod continebat corpus sancti Autberti ipsius meritis solum evasit. Jam dictus vero abbas Mainardus suique monachi magnanimiter ferentes damnum hujus infortunii, pro viribus operam dederunt restaurationi loci, Ricardo duce Normannorum non minimum eis conferente auxilii. Interim autem super majus altare fecerunt construi tectum ligneum, sub quo praedictam capsam cum aliis [b]alii a’ac . ornamentis reposuerunt. Haec itaque major capsa infra se alteram minorem continebat in qua eadem pyxis erat qua beatus Autbertus sacras, ut dictum est, reliquias condiderat.

2. | Manifestum vero est nullique incognitum quod ubicumque ignis ingruerit infortunium, nullo modo deerit improbitas saeva latronum. Hac igitur consideratione idem abbas pariterque monachi deliberaverunt inspici debere utrum ibi eadem haberetur bustula necne. Deliguntur itaque probabilioris vitae monachi qui id peragerent post oblationem sancti sacrificii sacris adhuc vestibus induti. Qui coram omnibus majoris capsae inspicientes ostiolum, salvum omnino ejus reppererunt obseraculum. Quod cum reserassent clave, secundam cum integris pari modo signaculis extrahentes inde supra sanctum posuerunt altare. Hac dissignata, non invenerunt pyxidem qua sancta continebantur pignora. Demissis illico hoc viso animis, ingentibus sese cuncti subdiderunt planctibus ac lacrymis. Tandemque salubrius ineuntes consilium, decreverunt cum summa cordis contritione eleemosynarumque largitione triduanum indicere jejunium, quo spatio cuncta ipsius loci plebs omnipotentem Deum eundemque sanctum exoraret principem beatorum spirituum, sacrum sibi reddi patrocinium quo olim eundem insignierat locum. Hujus itaque indicti qualis fuerit exsequutio [c]excecutio a’. pia, misericordis Dei subsequens declaravit exauditio. Nam quod fide plena petierunt, haud tarde consequi meruerunt.

3. Tertia siquidem die | constituti jejunii, dum quidam piscator a piscatione rediret, sexta fere hora diei ad radicem ipsius montis clarissimum lumen instar radii solis de caelo micare conspexit. Quo appropians super quemdam lapidem pyxidem discoopertam invenit in quam praedictum lumen videbatur infundi. Quam nullatenus ausus contingere, projectis quae ferebat, festinanter hoc abbati retulit ac fratribus. Qui, confestim sese induentes sacris vestibus ecclesiastico more, ad locum venerunt cum omni populo ipsius villae. Quibus praesentibus talique miraculo gratulantibus, cum admiratione invenerunt [d]om. a’CD. idem cooperculum loco suo restitutum, nullo eum visibiliter contingente. Hanc itaque cum omni gaudio et reverentia inde sumpserunt et cum hymnis ac laudibus in ecclesiam beati Michaelis deferentes in [e]om. a’pc C. loco proprio restituerunt.

4. Haec ita esse acta venerabilis provectiorisque aetatis praedictus Frotmundus narrat, quod ab his [f]hiis a’D. qui interfuerunt –credibilibus sane personis– se percepisse confirmat. Isdem autem lapis hodieque monstratur in eodem monte atque tam ab incolis quam a peregrinis in maxima habetur veneratione. Qui etiam quod plurima donatus sit virtute eadem sanctarum reliquiarum sessione, liquido claret multiplicium sanitatum quae ibi quoque [g]quique a’CD. promerentur commoditate. Nam nonnulli [h]nulli a’D. febricitantium cum fide illuc euntes | dormitum pristinae sospitatis inde noscuntur retulisse levamen quaesitum. Quorum aliquos nobiscum degentes in promptu est asciscere [i]assciscere a’ assessere C assistere D. hujus rei idoneos testes.