1. Mirabilis Dei omnipotentia nec minus reverenter ejus laudanda clementia qui beatum Michaelem, cui caelestis principatus contulit insignia, etiam in terris haudquaquam glorificare destitit miraculorum frequentia. Praedictum namque locum quem isdem beatissimus princeps sibi providit in partibus occiduis admirabilibus semper extollere dignatus est virtutum prodigiis. Quae uno miraculo humanam admirationem excellenti ante non longum tempus accumulavit, in diebus scilicet regiminis praedicti domni Hildeberti abbatis. Quod propter quosdam modicae fidei omnino reticuissemus, nisi idonea rei gestae testimonia in promptu haberemus.

2. Eo igitur tempore, fervescente zelo christianitatis erga divinae religionis cultum, ad idem sancti Michaelis monasterium populositas paene confluebat terrarum, experimento sanitatum corporearum ibidem se consequi non frustra credentes salutem animarum. Quaedam ergo ejus provinciae matrona, illis diebus alvo exsistens praegravida, maritum suum orabat ut orationis gratia ipsius sancti Michaelis | simul adirent limina. Hoc ille diu abnegando implere distulit aptumque ad hoc tempus postquam prole exonerata esset debere exspectare [b]exspectari CD. dixit. Ipsa vero eundem sanctum expetendi majori succensa desiderio ut hoc facerent urgere coepit omnimodo. Cujus ille tandem devictus precibus cum suorum aliquibus ad eundem sancti Michaelis locum est profectus. Quo advenientes ac vota sua cum gratiarum actione solventes a loco exierunt cum gaudio ad propria remeantes. Illis ergo egressis ac in medio paene arenarum jam constitutis, repente eos opacissimae nebulae densitas obtexit eorumque auribus jam a vicino fragor alluentis pelagi insonuit. Cumque hoc sonitu exterriti accelerarent iter coeptum, eadem matrona praegnans, uti [c]ut D. diximus, ipsa festinatione devenit ad partum. Quam cumnec a loco movere nec ibidem quirent subsistere, Deo sanctoque Michaeli eam committentes, discesserunt inde cum ingenti maerore jam prae oculis habentes mare.

3. Haec ergo, omni humano solatio destituta, sancti Michaelis attentius coepit implorare suffragia et quia devote expetierat eundem sanctum | Michaelem, promptissimum in eodem periculo experta est auxiliatorem. Novo enim omnibusque saeculis inaudito ordine isdem [d]idem a’D. princeps cae attigit quanto ipsa utrimque occupare poterat extensis brachiis. Pelagus itaque altius accrescens in immensum quasi quemdam circa eam profundissimum effecit puteum, nec [e]ne a’ac Dac . una gutta sui [f]om. a’Dac. introrsus per totum ipsius circuli defluente spatium. Ubi enim illuc impegissent fluctus tumentes, retrorsum in invicem collidebantur ultra progredi non valentes, in altum frementes et quodam [g]quoddam D. modo quasi contra obicem indignantes. Talis itaque, ut sic dictum sit, tuta munimine valli, ibidem jam secura peperit enixumque puerum ejusdem pelagi undis abluit. Quae ad abluendum ut aqua hauriri poterat, ad nocendum vero super eandem beati Michaelis feminam nullo modo ut aqua defluere poterat.

Mare igitur paulatim decrescens tempore suo recessit | ipsamque mulierem in siccis arenis sanam et incolumem [h]incolumen D. reliquit [i]relinquit D..

4. Est igitur hic cernere antiquum trium puerorum miraculum, in contrario licet elemento, renovatum. Illis enim ad deambulandum ignibus aestuans cessit caminus, huic peregrinae sancti Michaelis ad libere pariendum in medio sui sinum aperuit pelagus. Ad illorum vincula consumenda vorax flamma obsequium praebuit; ad hujus necessitatem naturae undarum insensibilitas ministravit. Illorum liberatio ad Dei reverentiam regem impulit impium; hujus salvatio ad Dei suique ministri sancti Michaelis venerationem mentes excitat fidelium.

5. Post abcessum [j]absessum D. vero pelagi ad requirendum corpus ejus [k]om. a’D. mulieris causa sepeliendi idem [l]idemque D. maritus suique [m]et sui D. comites sunt reversi. Quam eodem in loco quo eam reliquerant [n]relinquerant D. sanam enixumque puerum inter manus habentem reperientes, postquam diu immorati sunt Dei omnipotentis clementiam sanctique Michaelis meritum collaudantes, sciscitati sunt ab ea quomodo se inter marina discrimina habuisset. Quae respondit se quaedam quasi candidis | sima aulea in circuitu suo extensa vidisse fluctusque maris ipsa aulea non valentes transire sibi undique instar altissimum murum effecisse. Post condignas ergo pro posse sancto Michaeli recompensas super hoc gratias repedarunt ad propria, collata sibi Dei suique archangeli ubique cunctis enarrantes magnalia.

6. Natum itaque puerum a conjugato Peril, a periculo scilicet maris, vocari fecerunt eundemque mox ablactatum [o]ablatatum D. sacris [p]sacrisque D. litteris erudiendum ad Deo serviendum magistro tradiderunt. Is postea ordinatus presbyter in pago Lexoviensi quatuor fere ab urbe miliariis hodieque superest et hujus miraculi, si qui forte sint increduli, idoneus testis adest. Ad eundem quoque montem recurrens singulis annis refert cum munere grates eidem sancto Michaeli, imitator revera illius evangelici qui solus ex [q]de D. decem mundatis Domino regressus gratias egit. Animadvertat [r]adnimavertat D animadverterat C. igitur quisque fidelis quantum prosit quemquam se committere patrocinio sancti Michaelis. Qui enim tantopere curam gerit corporum sua limina devote ex | petentium [s]expentium D. procul dubio potentissimus auxiliator est animarum sibi in praesenti jure famulantium.